Που ακριβώς βρίσκονται τα όρια;; Μήπως δεν τα βλέπουμε επειδή απλώς τα ξεπερνάμε;;
Είναι γνωστό ότι τον πρώτο καιρό ο έρωτας δε σε αφήνει να δεις τις διαφορές.. Με το αγόρι μου είμαστε τρία χρόνια μαζί και δυστυχώς έχουμε φθάσει στο σημείο να τσακωνόμαστε πάρα πολύ συχνά για απλά καθημερινά πράγματα. Μας χαλάει η διάθεση, στεναχωριόμαστε, απομακρυνόμαστε και ο μόνος τρόπος να τα ξαναβρούμε είναι το ερωτικό κομμάτι όπου ανέκαθεν ήταν το αλατοπίπερο στη σχέση μας. Με προβληματίζει γιατί δεν έχω μπει στη διαδικασία να φλερτάρω με κάποιον άλλον αλλά από την άλλη νιώθω αρκετές φορές στεναχωρημένη. Είμαι ήδη 30 χρονών και δεν ξέρω αν πρέπει να κάνω υπομονή και να αφήνω το χρόνο να περνάει έτσι μέτρια. Από την άλλη τον αγαπώ πολύ (3 χρόνια είναι αυτά ) και νιώθω ότι με ελκύει πολύ.. Αν ήμουν σε μικρότερη ηλικία θα το άφηνα να κυλήσει όπως είναι μέχρι να είμαι σίγουρη ότι θέλω να χωρίσουμε αλλά τώρα έχω στο μυαλό μου τον γάμο, τη δημιουργία οικογένειας.. Είναι κατάλληλες οι συνθήκες για κάτι τέτοιο;;;
Είναι γνωστό ότι τον πρώτο καιρό ο έρωτας δε σε αφήνει να δεις τις διαφορές.. Με το αγόρι μου είμαστε τρία χρόνια μαζί και δυστυχώς έχουμε φθάσει στο σημείο να τσακωνόμαστε πάρα πολύ συχνά για απλά καθημερινά πράγματα. Μας χαλάει η διάθεση, στεναχωριόμαστε, απομακρυνόμαστε και ο μόνος τρόπος να τα ξαναβρούμε είναι το ερωτικό κομμάτι όπου ανέκαθεν ήταν το αλατοπίπερο στη σχέση μας. Με προβληματίζει γιατί δεν έχω μπει στη διαδικασία να φλερτάρω με κάποιον άλλον αλλά από την άλλη νιώθω αρκετές φορές στεναχωρημένη. Είμαι ήδη 30 χρονών και δεν ξέρω αν πρέπει να κάνω υπομονή και να αφήνω το χρόνο να περνάει έτσι μέτρια. Από την άλλη τον αγαπώ πολύ (3 χρόνια είναι αυτά ) και νιώθω ότι με ελκύει πολύ.. Αν ήμουν σε μικρότερη ηλικία θα το άφηνα να κυλήσει όπως είναι μέχρι να είμαι σίγουρη ότι θέλω να χωρίσουμε αλλά τώρα έχω στο μυαλό μου τον γάμο, τη δημιουργία οικογένειας.. Είναι κατάλληλες οι συνθήκες για κάτι τέτοιο;;;
